Η πολιτική και οι πολιτικοί στη χώρα μας, υπερεκτίμησαν την αξία τους -στο σύνολο σχεδόν του πολιτικού φάσματος- και αγνόησαν το σημαντικότερο, ότι δεν είναι μια «αριστοκρατική», ξεχωριστή, κάστα ή μια πολιτική ιδεολογία που ενδιαφέρεται ή αδιαφορεί, κατά τις εκτιμήσεις και διαθέσεις της, για τις ανάγκες του εκλογικού σώματος παράγοντας θέσεις και δράσεις που θεωρεί σωστές, αλλά δεν είναι στην ουσία, οι πραγματικές και χρήσιμες.
Δυστυχώς η πολιτική αυτή γέννησε, επαγγελματίες πολιτικούς, αυτοί γέννησαν μέρος της κρίσης, που αναπαράγονταν όλα τα χρόνια -από τη μεταπολίτευση και μετά ακόμα περισσότερο- και η οικονομική κρίση έδωσε το χαριστικό χτύπημα σε όλα.
Είτε η παρουσία τους αφορούσε μια μικρή κοινωνία, όπως ο δήμος, είτε μια μεγαλύτερη, όπως η περιφέρεια, είτε το σύνολο της χώρας, είτε την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έτσι φτάσαμε σήμερα το εκλογικό σώμα, εκτός της νεολαίας που όπως δείχνουν πρόσφατες έρευνες, αντιμετωπίζει με συμπάθεια την πολιτική γιατί δεν έζησε παλαιότερες καταστάσεις, τακτικισμούς και ξεπουλήματα, να περνάει μια φάση κόπωσης, αδιαφορίας για τα πολιτικά και τα κομματικά, για τους περιφερειάρχες και τους δημάρχους. Πολύ περισσότερο για αυτούς που έχουν σχέση με το εθνικό κοινοβούλιο.
Τελικά οι νέοι θα δώσουν τα αποτελέσματα του αύριο, στους ΟΤΑ, την ΕΕ και τη χώρα μας, μειώνοντας την αποχή που ενδέχεται να υπάρξει ή οι μεγαλύτερες ηλικίες, που την τελευταία στιγμή, θα δώσουν για μία ακόμη φορά την ψήφο και την ευκαιρία για αλλαγή; Αν μπορεί το παλιό να φέρει την αλλαγή με τη στάση του και όχι το νέο, που είναι τιμιότερο και πιο καθαρό στις επιλογές του, που έχει και όραμα.
Δεν ξέρω πια, χαλάσαμε τις εποχές, χαλάσαμε τους ανθρώπους, χαλάσαμε ό,τι καλό υπήρχε και ακόμα το χαλάμε… Σε κάθε περίπτωση, λίγη αισιοδοξία χωράει παντού. Θέλω να πιστεύω ότι το μέλλον θα μας βρει ενωμένους σε κάτι καλύτερο, νέο, σύγχρονο, που θα ξεπεράσει την όποια μιζέρια μας ως λαού. Καθημερινά, το εύχομαι αυτό, όπως και πολλοί από εσάς.
