Είναι λυπηρό που η Δήμαρχος Νέας Ιωνίας, κα Δέσποινα Θωμαΐδου, δεν ξεκαθάρισε το θέμα, με το εάν πρότεινε ή όχι αυτή, να γίνει νέο Δημαρχείο της πόλης μας στο χώρο που τώρα συνεχίζονται οι εργασίες του δημοτικού γκαράζ της πόλης μας. Και αυτό το λέω, γιατί σε τοπικό έντυπο η Αντιπεριφερειάρχης Βόρειου Τομέα της Αττικής, μετά την άρνησή της Δημάρχου, στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ανέφερε ξεκάθαρα ότι η πρόταση ήταν της κας Θωμαΐδου και ότι η Περιφέρεια Αττικής είναι πάντα θετική να εξετάσει και στηρίξει τις προτάσεις των δημάρχων, αρκεί να κινούνται στα πλαίσια της νομιμότητας και των αποφάσεων των δημοτικών συνεδριάσεων.
Η κα Δέσποινα Θωμαΐδου, νέα δήμαρχος της Νέας Ιωνίας, συνεχίζει να μας εκπλήσσει, όχι ευχάριστα… Όπως διαβάσαμε στο τοπικό ΜΜΕ, “ionianet”, έχει δηλώσει ήδη στην περιφέρεια Αττικής, χωρίς κανείς στην πόλη να γνωρίζει τίποτα ή έστω στο δημοτικό συμβούλιο -ίσως μόνο η παρέα της- ότι είναι στις προθέσεις της, η δημιουργία δημαρχείου στο χώρο του Ο.Τ. 150.
Αγνοώντας ή εσκεμμένα παραβλέποντας την ιστορία του συγκεκριμένου χώρου και την αξία του στην πολιτιστική και ταπητουργική παράδοση των Μικρασιατών που ίδρυσαν την πόλη. H βιομηχανική ιστορία της Ελλάδας εξακολουθεί και υποτιμάται, από αυτούς που υποτίθεται θα έπρεπε να την προσέχουν, να την προστατεύουν. Κρίμα!
Σας παραθέτουμε αυτούσια τη δήλωση της κας Λουκίας Κεφαλογιάννη, Αντιπεριφερείαρχη Βορείου Τομέα Αθηνών στο “ionianet”. Και μια σημαντική αναφορά, για το χώρο και την εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση της αξίας του από την αρχιτέκτων Ολγα Τραγανού-Δεληγιάννη, πρόεδρο του ελληνικού τμήματος TICCIH, καθώς και των αρχιτεκτόνων Όλγας Βογιατζόγλου και Ελένης Μαΐστρου, οι οποίες υπογράφουν μαζί με άλλες δύο ερευνήτριες (E. Καραθανάση και M. Καλιοτζίδου) τη μελέτη “H Βιομηχανική Κληρονομιά της Νέας Ιωνίας”. Τονίζοντας για μια ακόμη φορά τόσο την ιστορική αξία του Ο.Τ. 150, όσο και την ανάγκη για πράσινο και όχι τσιμέντο πάνω από το δημοτικό γκαράζ. Καλή ανάγνωση και τα συμπεράσματα δικά σας…
Η κ. Θωμαΐδου είχε την ιδέα στο οικοδ. Τετράγωνο 150 (εκεί που θα γίνει το υπόγειο parking) να κατασκευάσουμε επιπλέον ένα νέο Δημαρχείο κι εμείς έχουμε την πρόθεση να το προχωρήσουμε, θα το μελετήσουμε. Λουκία Κεφαλογιάννη Αντιπεριφερειάρχης Βορείου τομέα Αθηνών.
Σημαντική Είδηση: Νέο Δημαρχείο μελετάει η κ. Θωμαΐδου
https://www.ionianet.gr/shmantiki-eidhsh-neo-dhmarxeio-meletaei-h-ka-thomaidou/
H πρώην «Ανατολική Ταπητουργία», χτισμένη στο οικοδομικό τετράγωνο 150 του προσφυγικού συνοικισμού, συνδέεται με την ταπητουργική παράδοση των Μικρασιατών που μεταφέρθηκε στην Ελλάδα μετά το 1922 και τη βιομηχανική ανάπτυξη της Νέας Ιωνίας, του Περισσού και άλλων βορείων περιοχών της Αθήνας στη διάρκεια του Μεσοπολέμου.
Πολλές φωνές υποστήριξης του αιτήματος για διατήρηση του συνόλου του συγκροτήματος έχουν υψωθεί. Εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση έχει συντάξει η αρχιτέκτων Ολγα Τραγανού-Δεληγιάννη, πρόεδρος του ελληνικού τμήματος TICCIH καθώς και οι αρχιτέκτονες Ολγα Βογιατζόγλου και Ελένη Μαΐστρου, οι οποίες υπογράφουν μαζί με άλλες δύο ερευνήτριες (E. Καραθανάση και M. Καλιοτζίδου) τη μελέτη «H Βιομηχανική Κληρονομιά της Νέας Ιωνίας» (που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το Πολιτιστικό Ιδρυμα ETBA, πλέον Ομίλου Πειραιώς). Στήριξη προβάλλει και η Ελληνική Εταιρεία καθώς και εξειδικευμένοι σε θέματα βιομηχανικής κληρονομιάς μελετητές, όπως ο αρχιτέκτων Νίκος Μπελαβίλας, συγκροτώντας μία επιστημονική θωράκιση. Κύριες αιχμές των αιτούντων τη διατήρηση του συγκροτήματος είναι η υψηλή ιστορική αξία του χώρου. H Νέα Ιωνία ορίστηκε ως ταπητουργικό κέντρο από την Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων και καθορίστηκε Βιομηχανική Ζώνη όπου παραχωρήθηκαν προσφυγικά βιομηχανικά οικόπεδα. H πρώην «Ανατολική Ταπητουργία» ανήκει σε εκείνη την εποχή και σήμερα περιλαμβάνει διάφορες φάσεις οικοδόμησης. Μορφολογικά, το πιο ενδιαφέρον τμήμα είναι το Υφαντήριο, η μεγαλύτερη κτιριακή μονάδα, με τις χαρακτηριστικές ασύμμετρες δίρριχτες στέγες και των διαφώτιστων (skylights). Για τους ερευνητές, το συγκρότημα είναι «ιστορικός τόπος», αφού τεκμηριώνει την εγκατάσταση στην Ελλάδα της ταπητουργίας ως συνέχεια των παραδοσιακών δραστηριοτήτων της Μικράς Ασίας. Ιδρύθηκε το 1923 από τον Γ. B. Μαυρολέοντα και τους αδελφούς Βαϊανούς. Οι τελευταίοι μετέφεραν την επιχείρηση που διατηρούσαν στη Σίλη Ικονίου. Το 1928 η κρίση στην ταπητουργία οδηγεί στον εκπλειστηριασμό. Από το 1934, το συγκρότημα πουλήθηκε στην εταιρεία «Αφροδίτη» (με παράδοση στα μεταξωτά ώς το 1960) με την επωνυμία «Ελληνική Μεταξιοβιομηχανία Α.Ε.». Επιπλέον, το εν λόγω βιομηχανικό συγκρότημα αποτελεί κατά τους ερευνητές το πρωτογενές κύτταρο της ευρύτερης βιομηχανικής ανάπτυξης της περιοχής. Εκεί, εντοπίζονται πτυχές της ανοδικής πορείας της κλωστοϋφαντουργίας που έμελλε να σφραγίσει την ευρύτερη ακτίνα της Νέας Ιωνίας, όπως αντιστοίχως τη Νάουσα στη Βόρεια Ελλάδα.
Εφημερίδα: “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”
