ΦΩΤΟ: Οι δυο κολλητές. Δέσποινα Θωμαϊδου & Γκέλλυ Σακαλόγλου…
Θέλω να αγιάσω και δεν μπορώ…Έχω κουραστεί πια να βλέπω και να διαβάζω για τις κιτς επιλογές της Δημάρχου της Νέας Ιωνίας, κας Δέσποινας Θωμαΐδου. Προσπαθώ το τελευταίο διάστημα να μη βλέπω και να μην ακούω, ώστε να μην αναγκαστώ να γράψω κάτι και πούνε μερικοί, ότι το κάνω αντιπολιτευτικά για να πλήξω το κύρος της κας Δημάρχου. Αυτή η κατάσταση έχει γίνει καθημερινότητα. Αυτό τις κάνει ανεκτικότερες στην αισθητική μας, τουλάχιστον σε όσουν έχουν κάποια αισθητική; Φυσικά, όχι.
Η κα Δήμαρχος, ως επαγγελματίας με αξιόλογο βιογραφικό στο ενεργητικό της, μέχρι πριν τις Δημοτικές εκλογές, είχε μια καλή προσέγγιση και μια αξιόλογη αισθητική άποψη οφείλω να παραδεχτώ στα έργα που είχε αναλάβει μέσα από την εργασία της. Αυτό, ως δια μαγείας χάθηκε αμέσως μετά τη νίκη της σε αυτές. Ακόμα και πριν την ανάληψη των καθηκόντων της από τον πρώην Δήμαρχο κ. Ηρακλή Γκότση… Γιατί βιάστηκε να δηλώσει Δήμαρχος τότε…
Κάθε μέρα βλέπουμε και κάτι νέο, που προσθέτει στην κακογουστιά της πόλης μας. Πλακάκια μπάνιου σε πλατείες στο κέντρο της πόλης, χρώματα σε παγκάκια, παρτέρια και πεζοδρόμια –ακόμα και στο κέντρο της πόλης- που παραπέμπουν σε αυτά της παράταξής της, έντονα φωσφοριζέ χρώματα σε σκαλοπάτια όπως η περιοχή του διατηρητέου πετρόκτιστου οικισμού δίπλα από το γήπεδο, ή σε άλλα σημεία που τουλάχιστον θα έπρεπε να είχε γίνει ειδική μελέτη.
Τελευταία είδα, ανεβαίνοντας με το τραίνο προς το κέντρο της Νέας Ιωνίας κάτι παράξενο στον Περισσό, δίπλα στις γραμμές, που στην αρχή πίστευα ότι είναι κάποιο νέο φανάρι που το σκεπάσανε με κάτι μέχρι να γίνει η οριστική χρήση του. Μετά διαπίστωσα ότι αυτό είναι εικαστικό έργο που τοποθετήθηκε εκεί και η Δήμαρχος ευχαριστούσε τον καλλιτέχνη, ενώ η Δημοτική αντιπολίτευση είχε βγει από τα ρούχα της… Από ότι είδα στη συνέχεια, το έργο και το προφίλ με τα έργα του καλλιτέχνη, έχει κάποια ιδιαιτερότητα και ίσως αποτελεί νεωτερισμό σε αυτά που συνήθως βλέπουμε. Όμως η θέση του εκεί, αντί έξω από ένα εμπορικό κέντρο ή κάπου που υπάρχει η σύγχρονη αρχιτεκτονική και θα μπορούσε να δέσει ευχάριστα στο σύνολο το κάνει μέρος του κιτς που ανέφερα…
Και το μέγα κιτς, αντιγραφή στην ιδέα από μια άλλη κακογουστιά της κας Γιάννας Αγγελοπούλου, τα μεταμοντέρνα σιγκούνια σε εθνικές επετείους, ως ένδειξη: «μπήκα στο πετσί του ρόλου» μου…
Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι η θεσμική θέση του καθενός θέλει προσοχή γιατί δεν αφορά μόνο το ίδιο το πρόσωπο που την έχει, αλλά ότι αντιπροσωπεύει.
Υ.Γ. Το σιγκούνι εκφράζει ότι ποιο όμορφο για την εποχή του. Ως Ηπειρώτης το λατρεύω. Για αυτό θεωρώ άκαιρο και κακογουστιά τη χρήση του ως μέσου για να εκφράσει κάτι που δεν υπάρχει πια, κατά την περιφορά του σε δημόσιες εκδηλώσεις…
(Φώτο: Ηπειρωτικό σιγκούνι 19 αιώνα)