Υπάρχουν θέματα γιατί είναι απόλυτα συνδεδεμένα με την κοινωνική μας ύπαρξη, ως μικρές ή μεγάλες κοινότητας. Η κοινωνική πολιτική, είναι ένα από αυτά, ίσως από τα σημαντικότερα. Σε όλες τις εποχές και με διάφορους τρόπους εκφράστηκε, υποστηρίχτηκε, ακόμα και αδικήθηκε. Παραμένει πάντα, όσο και τα προβλήματα των χρόνων που ζούμε, στο επίκεντρο των πολιτικών της πολιτείας, των ΟΤΑ, αλλά και συλλογικοτήτων και πρωτοβουλιών, αφού είναι άμεσα αναγκαίο και χρήσιμο και διατηρεί από διασπάσεις τον κοινωνικό ιστό.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις, αλλά και οι ΟΤΑ, μαζεύουν τακτικά μέσα από φόρους, άμεσους και έμμεσους, χρήματα που προορίζονται για να βοηθήσουν τις ευπαθείς ομάδες, που πλήττονται και με τα οικονομικά ανύπαρκτα ή πενιχρά εισοδήματα, προσπαθούν να επιζήσουν. Και το δυστυχώς, εδώ δεν πάει στους φόρους, αλλά στη χρήση των εσόδων που τις περισσότερες φορές δεν πάει στις ομάδες, στα ευπαθή άτομα και οικογένειες που αναφέραμε, αλλά σε έξοδα για το θεαθήναι, το «φαίνεσθαι» των εκάστοτε πρωθυπουργών περιφερειαρχών και δημάρχων, με υποστήριξη κοινωνικών σκοπών. Λείπει ο άνθρωπος και ως αναφορά και ως ουσία, αφού τα κονδύλια δαπανώνται για επιφανειακές δράσεις και αφαιρούνται από τους άμεσα ενδιαφερόμενους που τα χρειάζονται για την άμεση επιβίωσή τους και που φυσικά τα δικαιούνται αφού για αυτούς λειτουργεί η πολιτική αυτή, η κοινωνική…
Σήμερα ο κόσμος και υποφέρει οικονομικά και πεινάει και λιποθυμά μέσα στα σχολεία. Οδηγούμαστε σε κοινωνική έκρηξη. Όμως το πολιτικό σύστημα που εκάστοτε κυβερνά σε όλες τις μορφές διοίκησης, αδιαφορεί, εξυπηρετεί ημέτερους ή κόλακες και τα κονδύλια δαπανώνται στο μεγαλύτερο μέρος τους αντί να φτάνουν άμεσα εκεί που πρέπει, διευκολύνοντας ανθρώπους που υποφέρουν και με δυσκολία επιζούν σε αυτές τις άθλιες οικονομικές συνθήκες που συνεχώς επιβαρύνονται με χειρότερες καταστάσεις και προοπτικές. Τι τραγικό, να ακούς από κυβερνητικά στελέχη, ότι μπορεί να ζει άνθρωπος με μηνιαίο επίδομα 200 ευρώ και να καλύπτει όλες τις υποχρεώσεις…Όταν μάλιστα είναι και ανάπηρος, που θα πρέπει να καλύπτει και άλλα έξοδα…
Το αυτό ισχύει και σε περιφέρειες και δήμους στα επίπεδα της κοινωνικής πολιτικής στους δημότες τους. Υπάρχουν περιφερειάρχες και δήμαρχοι με μεγάλη προσφορά που δεν στέκονται στα ελάχιστα που έχουν να δώσουν, αλλά με προσωπικές παρεμβάσεις φροντίζουν αυτά να πολλαπλασιαστούν. Και άλλοι, απλά μιζεριάζουν μια κατάσταση. Φυσικά σε αυτό ανήκει και η πόλη μας, ο Δήμος Νέας Ιωνίας. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το έργο του κοινωνικού παντοπωλείου, επί Δημαρχίας Ηρακλή Γκότση. Ούτε την προσφορά του ακούραστου Δημήτρη Κυριόγλου, που λειτούργησε -όχι τέλεια= και έκανε πολλά σημαντικά εκεί για τους μη έχοντας ούτε τα πλέον απαραίτητα για να φάνε. Ίσως θα μπορούσε να γίνει με άλλο τρόπο αυτή η πολιτική του δήμου π.χ. με τη χρήση μιας κάρτας αγορών σε πολυκαταστήματα, αλλά δεν παύει να παραμένει σημαντική και την επιβραβεύουμε.
Μοιράζονται τα συνηθισμένα τρόφιμα: μακαρόνια, ρύζι, καφές, αλεύρι, φακές, τοματοπολτός, λάδι. Αρκετές φορές ψωμί, τυρόπιτες, γλυκά και φρούτα, ντομάτες, από προγράμματα της Ε.Ε. Ακόμα και κρέατα, τυριά, κ.λπ. Σήμερα, αυτό άλλαξε. Ίσως να θεωρείται σπατάλη και όχι προσφορά στους συμπολίτες μας από τη σημερινή δημοτική αρχή….Τώρα δίνονται μακαρόνια, ρύζι, καφές, ζάχαρη, αλεύρι, φακές, τοματοπολτός, λάδι, ίσως και κάτι ασήμαντο ακόμα… Πολύ λίγα, ελάχιστα θα έλεγα για να ζήσει άνθρωπος, περισσότερο οικογένεια με τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Αφορμή για το άρθρο μου αυτό, οι συνεχείς διαμαρτυρίες και γκρίνιες από πολλούς δικαιούχους του κοινωνικού παντοπωλείου της Νέας Ιωνίας για τα λιγοστά για τις ανάγκες τους τρόφιμα που τους δίνονται. Θα ήθελα, ειλικρινά, να πω πως έχουν άδικο αυτοί οι άνθρωποι ή δεν εκτιμάνε σωστά τις καταστάσεις, ή είναι σπάταλοι στην κουζίνα τους…αλλά δεν μπορώ να το ισχυριστώ. Γιατί η αλήθεια είναι άλλοι και την γνωρίζουμε όλοι μας. Και μη ακούσω πάλι το τετριμμένο κονδύλια δεν υπάρχουν γιατί με κάτι τέτοιες αναφορές τα παίρνω άσχημα και αυτό δεν θα είναι και τόσο καλό για κάποιους… Ιδίως, όταν μια δημοτική αρχή και φυσικά η κα Δήμαρχος, είναι παντού μόνο για το «φαίνεσθαι», το θεαθήναι και όχι για τις πραγματικές ανάγκες μιας πόλης με τόσα άτομα στις ευπαθείς ομάδες, τότε ξέρω πολύ καλά τι γράφω.
Δεν ξεχνιούνται μερικά πράγματα από το “κοινωνικό” έργο της σημερινής Δημάρχου, όπως να φτιάχνει το γραφείο Δημάρχου στη δικής αισθητική, να ανακαινίζει το δημαρχείο, να φυτεύει λουλούδια με ελάχιστη ζωή, να μη βάφονται τα σχολεία αλλά να βάφονται διάφορα σκαλοπάτια, πεζοδρόμια και περβάζια σε κιτς χρώματα της “μεγάλης” αυτής παράταξης της δημοτικής αρχής…να καλλωπίζεται το Παναιτώλιο για τη στέψη της νέας βασίλισσας Δημάρχου Νέας Ιωνίας, κ.ά. Η λέξη ντροπή είναι λίγη μπροστά σε όλα αυτά!
Το συμπέρασμα δηλαδή είναι ότι τα κονδύλια, οι κωδικοί για το κοινωνικό παντοπωλείο είναι μεγάλα και δεν εγκρίνονται γιατί θα θεωρηθούν σπατάλη, είναι τα έργα του «φαίνεσθαι» της κας Δημάρχου είναι σωστά και μικρά αναλογικά της προσωπικότητάς της;…Λάθος κυρία μου! Η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη και δεν είναι μόνο ή ίσως τα χρήματα το μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά η “λογική” σας απέναντι στο Δήμο Νέας Ιωνίας και τους δημότες αυτής της πόλης. Η λογική σας απέναντι στις ευπαθείς ομάδες.
Και ερωτώ, κλείνοντας, χωρίς φυσικά να περιμένω κάποια απάντηση, αφού το συνηθίζετε στη δημοτική αρχή να μη το κάνετε αυτό, θα κάνετε κάτι για όλα αυτά που διαβάσατε στο άρθρο αυτό ή θα τα γράψετε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας; Γιατί ένα πράγμα έμαθα μέσα από τις δυσκολίες της ζωής, πως η ευαισθησία φαίνεται με τα έργα, με τις πράξεις και όχι με λόγια και ανέξοδα κλαψουρίσματα.
